Mabel Collins
Światło na drodze
i dzieła powiązane

Opis

„Głos Mistrzów zawsze rozbrzmiewa w świecie; słyszą go jednak tylko ci, których uszy nie odbierają już dźwięków oddziałujących na życie osobowe. Śmiech nie rozjaśnia już serca, gniew nie wprawia go w oburzenie, czułe słowa nie niosą ukojenia. We wnętrzu, do którego uszy są bramą zewnętrzną, znajduje się miejsce wypełnione spokojem, jakiego zaburzyć nie zdoła żadna osoba” – pisze autorka.

Mabel Collins przekazuje tutaj wskazówki dotyczące rozwoju duchowego i całej gamy pułapek, które czyhają na śmiałka dążącego do osiągnięcia pełnej kontroli nad ego i oddanie siebie samego wyższym, boskim poziomom egzystencji. W tekście głównym autorka przekazuje wskazówki pochodzące z wysokich poziomów Ducha, po czym w kilku innych dziełach objaśnia ich mistyczne znaczenie.

Do dzieła tego odnosi się wiele książek wspaniale oświeconego autora – Williama Walkera Atkinsona, którego wiele książek wydanych zostało przez Wydawnictwo Centrum.

Cytaty z ksiązki:

Trzeba sobie uprzytomnić, że książka „Światło na drodze” nie jest podobna do innych. Wielu dopatrywać się w niej może pewnej treści filozoficznej, bez większego sensu dla tych, którzy sądzą, iż jest ona napisana zwykłym językiem. Dla takich czytelników nie będzie ona jak kawior, bardziej jak posolone oliwki. Jest to ostrzeżenie, by książki tej nie czytać w sposób powyższy.
Jest sposób inny czytania wielu autorów, który w rzeczy samej przynosi jakikolwiek pożytek; nie między wierszami, a wnikając we wnętrze każdego wyrazu. Jest to odszyfrowywanie trudnego i głębokiego szyfru. Wszystkie dzieła dotyczące alchemii takim szyfrem są pisane. Używali go wielcy filozofowie i poeci wszystkich czasów. Systematycznie posługują się nim Adepci w życiu i przy wiedzy. Głębię swej mądrości ukrywają w wyrazach, utrzymujących rzeczywistą tajemnicę. Nic więcej zrobić nie mogą. Istnieje prawo Natury, które żąda, by człowiek sam odgadnął te tajemnice. Inną drogą dotrzeć do nich nie może. Ten, kto chce żyć, musi samodzielnie jeść; to proste prawo natury, które odnosi się również do życia w wyższym sensie. Człowiek, który chce tak żyć i działać, nie może być karmiony łyżeczką jak niemowlę; musi jeść samodzielnie.
Chciałam zapisać fragmenty „Światła na drodze” nowym, bardziej czytelnym językiem; nie potrafię jednak ocenić, czy moje starania w tym względzie rzeczywiście stanowić będą jakąś interpretację tego tekstu. Dla człowieka głuchego i ślepego prawda nie stanie się bardziej zrozumiała, jeśli jakiś wprowadzony w błąd lingwista przetłumaczy słowa, które ją przedstawiają na wszystkie żywe i martwe języki, a następnie wykrzyczy mu to wszystko do ucha. Tym jednak, którzy nie są ni głusi ni ślepi, łatwiej zrozumieć jeden język, niż inne i to do nich się zwracam.

(…)

Wszystkie Reguły zamieszczone w „Świetle na drodze” zostały spisane dla wszystkich uczniów, ale tylko dla uczniów – tych, którzy „czerpią wiedzę”. Nikt poza Adeptami w tej szkole nie skorzysta, ani nie zainteresuje się tymi prawami.
Wszystkim poważnie zainteresowanym Nauką Tajemną powiadam przede wszystkim – niech czerpią wiedzę. Temu, kto ma, będzie dodane. Nie ma sensu zwlekać. Łono Czasu zamknie się przed wami i w późniejszych latach pozostaniecie nienarodzeni, pozbawieni mocy. Dlatego zwracam się do tych, którzy łakną wiedzy: stosujcie się do podanych Reguł.
Nie są one moim wymysłem, czy tworem. Stanowią jedynie sformułowane prawa obowiązujące w wymiarze nadnaturalnym (ang. Super-nature), ujęte w słowa prawdy tak absolutne w swojej sferze jak te prawa, które rządzą porządkiem ziemi i jej atmosfery.
Tak jak oczy są oknami duszy, uszy są jej bramami albo drzwiami. Przez nie napływa wiedza o świecie, w którym panuje zamieszanie. Wielcy, którzy zwyciężyli życie, trwają w spokoju, niewzruszeni pośród wibracji i kalejdoskopowego ruchu ludzkości. Noszą w sobie pewną wiedzę, jak również doskonały pokój; dlatego nie pobudzają ich, ani nie ekscytują cząstkowe i fałszywe informacje docierające do ich uszu za pośrednictwem zmiennych głosów otoczenia. Mówiąc o wiedzy, mam na myśli wiedzę intuicyjną. Tej informacji nie można uzyskać ciężką pracą ani eksperymentem, są to bowiem metody skuteczne jedynie w odniesieniu do materii, materia zaś jest sama w sobie doskonale niepewną substancją, podlegającą nieustannym zmianom. Te najbardziej absolutne i uniwersalne prawa życia fizycznego i naturalnego, w rozumieniu naukowca, przeminą, gdy przeminie życie tego wszechświata, i tylko jego dusza pozostanie w ciszy. Jaka zatem będzie wartość wiedzy o jego prawach zdobyta pracą i obserwacją?